"၄၁"
ရင္ဘတ္ေပၚက တစ္တန္းတည္းေသာ လုပ္သက္တန္းေလးေတာင္ အနည္းငယ္လွဴပ္ရွားသြားသည္။
သူမ နဲ ့ပတ္သတ္ေသာ သတင္းက တုိေတာင္းလွသည္ ။ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လို သူမကုိ ရွာရမလဲ ။
သူမက ကြ်န္ေတာ္ ၅ နွစ္တာ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့သေေလာက္ေရာ ခမ္းနားရႊန္းစိုလွပရဲ့လား ။
သူမက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ လွိဳက္လွိဳက္လွဲလွဲေရာ ဆီးၾကိဳပါ့မလား ။ ကြ်န္ေတာ္သူမနဲ ့ လက္တြဲလုိ ့
အဆင္ေျပေခ်ာေမြ ့ပါ့မလား ။ ေမးခြန္းမ်ားက ျပည့္နွက္ေနတယ္ ။ ေသခ်ာတာေတာ့ သူမနွင့္ ကြ်န္ေတာ္
မၾကာခင္ေတြ ့ဆံုရေတာ့မယ္ဆုိတာပါဘဲ ။ လိပ္စာေတြအသီးသီးေပးေနသံမ်ားက နားထဲ မၾကားတခ်က္ၾကားတခ်က္ ။
ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ သူငယ္ခ်င္း ၃၀ ေက်ာ္တုိ ့သည္ blind date သြားေတြ ့မည့္ လူပ်ိဳသုိးမ်ားသဖြယ္ ရင္တခုန္ခုန္နွင့္
နားစြင့္ေနၾကသည္ ။ ယေန ့အဖို ့ေတာ့ သူမႏွင့္ေတြ ့ဖုိ ့ အခ်ိန္က အေတာ္ေလးေနာက္က်ေနသည့္အျပင္
ကုိယ္တုိင္ကလည္း မရဲတရဲမုိ ့ ေနာက္ေန ့မနက္ေစာေစာမွ သြားေတြ ့ဖုိ ့ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္ ။ အျပန္လမ္းမွာေတာ့
ရင္ကတလွပ္လွပ္ ။ သူမသည္ အစဥ္အလာေကာင္းေသာ သမီးပ်ိဳတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့မွာကုိေတာ့ ယံုၾကည္ေနမိတယ္ ။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေနာက္ေန ့၀တ္မယ့္အ၀တ္အစားကုိ အေမက မီးပူေသခ်ာတုိက္ေပးတယ္ ။အေမ့စိတ္ထဲမွာေတာ့
ကြ်န္ေတာ္သည္ သူမရင္ခြင္တြင္ခုိလွံဴဖုိ ့ ငယ္ရြယ္လြန္းေသးတယ္ ထင္ေနလားမသိ ။
အစစအရာရာ အမွားအယြင္းမရွိေအာင္ တဖြဖြမွာေနရွာတယ္ ။
ရွူးဖိနပ္ကုိ ေျပာင္လက္ေနေအာင္တုိက္ျပီးေတာ့ ဖိနပ္စင္ေပၚမွာတင္ ၊ ေရႊေရာင္ၾကယ္ပြင့္ေလးပြင့္ကုိ
လက္လက္ထေနေအာင္ ပြတ္တုိက္ျပီး အေမမီးပူတုိက္ေပးတဲ့၀တ္စံုေပၚ အစိပ္အက်ဲညီညီ တပ္ျပီး အိပ္ယာေဘးတြင္
က်က်နန ခ်ိတ္ထားလုိက္သည္ ။ ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးနဲ ့ ေတာ္ေတာ္နဲ ့အိပ္မေပ်ာ္ ။ အိပ္ေပ်ာ္ေတာ့လည္း
အိမ္မက္ေတြ မက္ေနမိတယ္ ။
အိမ္မက္ထဲတြင္ သူမ နွင့္ ကြ်န္ေတာ္သည္ လွုိင္းၾကပ္ခြပ္ေပၚတြင္ ေဆာ့ကစားေနၾကေလသည္ ။
မနက္ေစာေစာထ မုတ္ဆိတ္ေမြး၊ ႏွူတ္ခမ္းေမြးေသခ်ာရိတ္ ေရခ်ိဳးကာ အေမျပင္ေပးတဲ့ မနက္စာကုိ
မက္မက္ေမာေမာ စားေနမိတယ္ ။
ကြ်န္္ေတာ္သည္ ေႏြးေထြးေသာအိမ္ရဲ့အရိပ္ကုိ မခြဲခ်င္ပါဘဲႏွင့္ အၾကိမ္မ်ားစြာ ခြဲခြါေနရေလသည္ ။
ဘုရားကန္ေတာ့ ၊ အေဖနဲ ့အေမ့ကုိ ကန္ေတာ့ျပီး သူမရွိရာ သန္လွ်င္ကုိေျခဦးလွည့္ရေတာ့သည္ ။
သူမရွိရာအရပ္သည္ အေတာ္ေလးေတာ့ သြားေရးလာေရးခက္ခဲလွသည္ ။
အင္းစိန္ကေနဆူးေလကုိစီး ၊ ဆူးေလကတဆင့္ သန္လွ်င္ကားေျပာင္းစီး ရသည္ ။
၈ နာရီခြဲအမွီသြားမွ နုိ ့မုိဆုိ တစီးတည္းေသာ ဖယ္ရီမမွီရင္ ခက္ရခ်ည္ရဲ့ ။
သန္လွ်င္တံတားကုိျဖတ္သန္းတုိက္ခိုက္ေနေသာ မနက္ခင္းေလနုေအးက စိတ္ကုိ လန္းဆန္းေစသည္ ။
သန္လွ်င္ဂိတ္ေရာက္ေတာ့ အခ်ိန္နည္းနည္းေတာင္ ေစာေနေသးတယ္ ။ ဖယ္ရီကားေဘးမွာ ရပ္ျပီး
ေဆးလိပ္ထုတ္ေသာက္ေနမိတယ္ ။ သူမကေရာ ေဆးလိပ္ေသာက္တာၾကိဳက္ပါ့မလားမသိ ။
သူမတို ့ပတ္၀န္က်င္ကလူမ်ားကေတာ့ လူစိမ္းတစ္ေယာက္မို ့ ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္နဲ ့ ။
သူတုိ ့ေျပာဆုိေနေသာ စကားမ်ားသည္ ကြ်န္ေတာ့္အဖုိ ့ေတာ့
အသစ္အဆန္းမ်ားသာျဖစ္ျဖစ္ေနေတာ့သည္ ။ အင္း ေနာက္ေတာ့ ရင္းနွီးသြားမွာပါေလ ။
"ေအာက္ေတာ"
နာမည္ၾကားတာနဲ ့တင္ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ပံုေဖာ္လုိ ့ရေလာက္သည္ ။ ကြမ္းယာဆုိင္ေလး ၂ ဆုိင္ နဲ ့
jetty တစ္ခု ၊သဗၺာန္ေလွေလး ၄၊၅ စင္း ၊ ဆုိင္ကယ္ကယ္ရီသမားတခ်ိဳ ့ ။
စည္ကားေနတာဆုိလုိ ့ ရန္ကုန္ျမစ္၀က တုိက္ခုိက္လာေသာ ေလမ်ားသာရွိေလသည္။
ေကာင္းေလစြ ။ ေပ်ာ္ရာမေန ေတာ္ရာေန ဆုိေသာ စကားသည္ ထုိေနရာတြင္ ကုိယ့္ကုိကုိယ္နွစ္သိမ့္ဖုိ ့
အေကာင္းမြန္ဆံုးစကားဘဲ ။ ခဏေနရင္ မိေက်ာင္းလာလိမ့္မယ္ အီးအုိေလး ( EO ) ဆုိျပီး
လာေျပာတဲ့စကားေၾကာင့္ တခ်က္ေတာင္ လန္ ့သြားတယ္ ။
ဒီေနရာကမိေက်ာင္းေတြရွိတယ္လားေပါ့ ။ ေနာက္မွ ferry boat ကုိ ေျပာတာျဖစ္ေၾကာင္း
သိလုိက္ရတယ္ ။ ေနာင္တြင္ ထုိမိေက်ာင္းသည္ ေလဘာတီ ဆုိေသာ ကမ္းတက္ခြင့္ကုိ ျဖည့္ဆည္းေပးနုိင္ေသာ မိေက်ာင္းလိမၼာေလးျဖစ္ေၾကာင္း ထုိအခ်ိန္တုန္းက ကြ်န္ေတာ္ မသိေပ ။
သူမဘယ္ေနရာေလာက္မွာရွိမလဲ သိခ်င္စိတ္နဲ ့ေမးၾကည့္မိတယ္ ။ ထုိသူက ဘြိဳင္ ( bouy )နံပါတ္ ၅ မွာ
ခ်ည္ထားတယ္တဲ့ ။ အဲဒီ ့ ဘိြဳင္နံပါတ္ ၅ ဆုိတာၾကီးက အေျပာက်ယ္လွတဲ့ ဒီျမစ္၀မွာ ဘယ္လုိရွာရမလဲ ။ ထားေတာ့
ခပ္တည္တည္နဲ ့ အင္းအင္း လုပ္လုိက္ရတယ္ ။
ဟန္ကုိယ့္ဖို ့ဆုိတဲ့ စကားကလည္းရွိေသးတယ္မဟုတ္လား ။
ခဏၾကာေတာ့ မိေက်ာင္းက ဆူဆူညံညံနဲ ့ jetty ေဘးလာကပ္တယ္ ။ မုိးတြင္းမုိ ့ လွုိင္းေလးက နည္းနည္းရွိေနတယ္ ။
ေလွအဆင္း ျမင္းအတက္ ဘဲေလ ။ ဆင္းမွအႏၱရယ္မ်ားတာပါ တတ္တာေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ပါဘူးဆုိျပီး
တတ္ထုိင္လုိက္တယ္ ။ ဥၾသ ၃ ခ်က္ဆြဲျပီး ကမ္းကေနခြါကာ သူမရွိရာ ဘြိဳင္နံပါတ္ ၅ သို ့ခုတ္ေမာင္းေနေလျပီ ။
ရင္ခုန္လုိက္တာေတာ့ ဆုိဖြယ္မရွိ ။ စက္ခန္းထဲ၀င္ျပီး ၀တ္စံုထုတ္လဲ လုိက္တယ္ ။
ၾကယ္ျဖဴတစ္လံုး၊ေက်ာက္ဆူးတစ္လက္လက္ေမာင္းတံဆိပ္နဲ ့ ၀တ္စံုျပာျပာသည္ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ယံုၾကည္မွူတုိးေစတာအမွန္ ။
သူမ၀မ္းဗုိက္ေဘးကုိ မိေက်ာင္းက ညင္ညင္သာသာ ကပ္လုိက္သည္ ။
ကြ်န္ေတာ္သည္ က်ားသစ္ပ်ိဳမေရွ ့တြင္ ေရာက္ေနေသာ ယုန္ငယ္သဖြယ္ လြန္စြာေသးငယ္ကာ ေပ်ာက္ကြယ္မတတ္ ။
သူမသည္ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားလြန္းလွသည္ ။ ေအးေဆးတည္ျငိမ္လွသည္ ။
သူမသည္ကြ်န္ေတာ့္ထက္မ်ားစြာအသက္ၾကီးရင့္သူျဖစ္ေၾကာင္း သူမအသားအေရမ်ားက ေဖာ္ျပေနေလသည္ ။
သုိ ့ေသာ္သူမသည္ လံုေလာက္စြာ ေတာက္ပေနဆဲ ၊ နုပ်ိဳလတ္ဆတ္ေနဆဲပင္ ။
သူမ၏ သေဘၤာေဆးေရာင္ ၀တ္စံုသည္ ကြ်န္ေတာ္ တသက္မေမ့နုိင္ေသာ ဖက္ရွင္တစ္ခု ။
သူမ၏ သြယ္လွ်လွ်ကုိယ္လံုးရွည္ရွည္သည္ ေရလွိုင္းမ်ားၾကားတြင္ လွ်င္လွ်င္ျမန္ျမန္ လွုပ္ရွားနုိင္ေသာ
ျပယုဂ္တစ္ခု ။ သူမစြဲကုိင္ေသာ လက္နက္မ်ားသည္ သူမရင္ခြင္တြင္ ခုိလွံဴၾကသူတုိ ့အား လံုျခံဳေဘးကင္းစြာ
အကာအကြယ္ေပးနုိင္ေသာ အစြမ္းသတၱိအျပည့္ ။ သူမ အေပၚယံရုပ္ပံုလႊာေကာက္ေၾကာင္းကုိ ကြ်န္ေတာ္ ပထမဆံုး
အၾကည့္တစ္ခ်က္နဲ ့တင္ ျမတ္နုိးမိသြားေတာ့သည္ ။ သူမ ဦးပိုင္းထိပ္ကုိ သြားျပီး ေလကုိတ၀ၾကီးရွူသြင္းလုိက္တယ္ ။
သူမအတြင္းပုိင္းဖြဲ ့စည္းပံုသည္ ရွူပ္ေထြးေသာ္လည္း စနစ္က်လွသည္ ။ သူမ နွလံုးသားသည္ ဗီပံုစံ ဆလင္ဒါ
ဆယ့္ေျခာက္လံုး V16 အမ်ိဳးအစားျဖစ္သည္ ။ သူမ ႏွလံုးသားကုိ ဖတ္တတ္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ အခ်ိန္မ်ားစြာ
ယူရေပအုန္းမည္ ။ သူမ ၀မ္းဗုိက္အတြင္း လွည့္ပတ္စစ္ေဆးေတာ့ သူမသည္ ဘယ္ညာလူးလွိမ့္ကာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး
ရမ္းခါေနေလသည္ ။ သူမသည္ သိမ္ေမြ ့လြန္းလွပါကလား ။
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ရေသာ ၂ ထပ္အိပ္စင္ခန္းသည္ သူမကုိယ္လံုးသြယ္သြယ္နဲ ့စာရင္
ေသးငယ္တယ္ေျပာလို ့ေတာ့မရေပ ။ ပစၥည္းမ်ားကို ေနရာခ် ၊ အိပ္စင္ေပၚတြင္ လွဲခ်လုိက္သည္ ။
လေရာင္သည္ ျပတင္းေပါက္ ၀ုိင္း၀ုိင္းေသးေသးေလးမွတဆင့္ အိပ္စင္ေဘးကုိ ျဖာက်ေနသည္ ။
သူမ နံေဘးကို ရုိက္ခတ္က်ီစယ္ေနေသာ လွုိင္းပုတ္သံက ပရမ္းပတာမနုိင္လွဘဲ စည္းခ်က္က်က်ၾကားေနရသည္ ။
ထုိညတြင္ သူမနွင့္ ကြ်န္ေတာ္သည္ မက္ခဲ့ဖူးေသာ အိမ္မက္အတုိင္း လွိူင္းၾကက္ခြပ္မ်ားေပၚတြင္ စီးေမွ်ာေနေတာ့သည္ ။
( သူမသည္ ကြ်န္ေတာ္ ပထမဆံုးတာ၀န္က်ဖူးေသာ စစ္ေရယာဥ္ နံပါတ္ ၄၁ ( ရန္တုိင္းေအာင္ ) အား ရည္ညႊန္းပါသည္ ။ )
