Tuesday, January 3, 2012

+-- နံရံမ်ား --+



၀ရန္တာေတြမွာ ပန္းအုိးတခ်ိဳ ့ အ၀တ္တခ်ိဳ ့ ... ေခါင္းေလာင္းၾကိဳးမ်ားက ပင့္ကူအိမ္မ်ားလို
တို ့လို ့တြဲေလာင္း ... နံရံေတြက ေဆးတခ်ိဳ ့ကြာက်ေနေပမယ့္ ထူထူထဲထဲ ...

အခန္း ၁ ။
စားပြဲေပၚက အရက္ပုလင္းကို တြင္တြင္စုိက္ၾကည့္ရင္း ဒီျမိဳ ့သည္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လား
က်ဆံုးျခင္းလား အသားညိုညိုနွင့္ထုိလူေတြးေတာေနလိမ့္မည္ ... အိမ္ခန္းငွားခ ၊
ေအာက္တန္းစာေရးလစာ ၊ နယ္မွ မိသားစု စေသာအေတြးေပါင္းစံုတုိ ့ကုိ ခြက္ထဲက အရည္ထဲ
ထည့္ေဖ်ာ္ခ်င္ေနလိမ့္မည္ ... ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚက ေလအတုိးမွာျပဳတ္က်တဲ့
ေဆးေပါ့လိပ္တုိကုိ ေဆးျပန္က်စ္ရင္း ယမ္းမီးျခစ္ကုိျခစ္လုိက္သည္ ..
တုိက္ခန္းနံရံမွာ သူျမိဳ ့ကုိသူေရာက္စက ေျမျဖဴနွင့္ေရးသားထားေသာ ဘ၀ဆုိတာတုိက္ပြဲ
ဆုိသည့္ စာတန္းျဖဴျဖဴက ထုိလူ ့ကုိ ေလွာင္ရယ္ရယ္လွ်က္ ....


အခန္း ၂ ။
မကၠာသုိ ့သြားျပီး နာမည္ေရွ ့တြင္ ဟာဂ်ီဘဲြ ့တတ္ဖုိ ့က ထုိအမ်ိဳးသား၏ အၾကီးမားဆံုးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
ျဖစ္သည္ ... ကေလးငယ္လက္ထဲသုိ ့ ကုိရမ္က်မ္းကို ထုိေန ့အဖို ့၂ၾကိမ္ေျမာက္ဖတ္ရင္ ထည့္ေပးလုိက္သည္ ...
အေရွ ့အရပ္ကုိေမွ်ာ္ လက္နွစ္ဖက္ကုိေရွ ့ခ်ျပီး မုတ္ဆိတ္ေမႊးထူထူကုိ ၾကမ္းျပင္နဲ ့ထိေအာင္ျပားကပ္
၀တ္ျပဳလုိက္သည္ ... သားသတ္ရံုမွာ နွစ္ခ်ိဳ ့ခဲ့ေသာလက္တုိ ့ကား ေသြးညွီနံ ့ေဖ်ာက္မရေအာင္
စြဲျငိလ်က္ ... ျပီးေတာ့ မဆလာနံ ့သင္းေသာဟင္းတခ်ိဳ ့ကုိခ်က္ျပဳတ္ေနသာ အမ်ိဳးသမီးကုိ
ေစာင္းငဲ့ၾကည့္လုိက္သည္ ... တခြ်င္ခြ်င္ျမည္ေနေသာ လက္ေကာက္၀တ္မွ ေရႊလက္ေကာက္တုိ ့သည္
ထုိအမ်ိဳးသမီး၏ မိရုိးဖလာကုိးကြယ္မွဴ ့ကုိ ေကာင္းေကာင္းေခ်ဖ်က္စျပဳေနပီ ...

အခန္း ၃ ။
ေန ့ခင္းပိုင္းကလပ္ေတြ ေခတ္စားလာကတည္းက ဒီအခန္းသည္ အသံုးျပဳခ်ိန္နည္းနည္းလာသည္ ...
ေငြပုိလွ်ံလို ့၀ယ္ထားဟန္တူေသာ ထုိအခန္းသည္ ပုိင္ရွင္တုိ ့၏ အသက္မျပည့္ေသးေသာသား၏
အခ်စ္ရမၼက္ကုိလက္တည့္စမ္းဖို ့သက္သက္သာ ... ေဆးလိပ္တုိတခ်ိဳ ့နွင့္ စားပီးသားေဖာ့ဘူးခြံတခ်ိဳ ့က
ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ဟုိတခ်ိဳ ့ဒီတခ်ိဳ ့ ...

အခန္း ၄ ။
ကေလး ၂ ေယာက္၏ စာအံသံမ်ားက အခန္းထဲတြင္ တိုးတခ်က္ က်ယ္တခ်က္ ...
ပါတိတ္၀မ္းဆက္ႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးက အထူးထုတ္တအုပ္ကုိ လွန္ေလွာ္ဖတ္ရွူ ့ေနသည္ ...
ေျမျဖဴမွူန္ ့မ်ားၾကားတြင္ အသံ၀င္ေအာင္ သင္မည့္အစား ဒီလို ဟုမ္းက်ဴရွင္ေတြကုိ ပိုစိတ္၀င္စားသည္ ..
နာသံုးနာ ဆုိေသာစကားသည္ မျဖစ္စေလာက္၀င္ေငြေအာက္တြင္ သူမပစ္ထားခဲ့တာၾကာေခ်ပီ ...
ေအာက္ထပ္လမ္းမမ်ားမွ ကေလးမ်ား၏ ဆူညံ့ေဆာ့ကစားသံကုိၾကားေသာအခါ
စာက်က္ေနေသာကေလး ၂ ေယာက္ တစ္ေယာက္မ်က္နွာတစ္ေယာက္ ျပိဳင္တူၾကည့္မိလွ်က္သား ...

အခန္း ၅ ။
လက္သည္းနီရဲရဲကုိ ေဆးေျခာက္ေအာင္ နွူတ္ခမ္းရဲရဲနဲ ့အမ်ိဳးသမီးတစ္ခ်က္ နွစ္ခ်က္မွူတ္လုိက္သည္ ...
ဒီေန ့ ဗိုက္ပူပူကုိ တုိက္ပံုအက်ီနဲ ့အတင္းဆြဲပိတ္ထားတဲ့ လူၾကီးလူေကာင္းၾကီးလာမယ့္ေန ့ ...
တရားစခန္းကာလမို ့ အိမ္ကဇနီးမယားကုိလိုက္ပုိ ့ျပီး ထုိလူ သံုးေလးရက္ေလာက္ ဒီအခန္းမွာ
ေပ်ာ္ပါးလိမ့္မည္ ... ဖြင့္ထားတ့ဲ တီဗြီဇာတ္လမ္းက မင္းသားနဲ ့မင္းသမီးကိုၾကည့္ရင္း
အမ်ိဳးသမီးသည္တစံုတရာကုိ လြမ္းေမာမိသည္ .... ေဆးလိပ္တလိပ္ကို မီးညွိရင္း မွူတ္ထုတ္လုိက္တဲ့အေငြ ့မ်ားက
နံရံထူထူကို လာရုိက္ခတ္သည္ .. တံခါးေခါက္သံၾကားသည္နွင့္ ဟန္ေဆာင္အျပံဳးကုိ မ်က္နွာေပၚတင္ရင္း
အခန္းတံခါး၀ဆီ ေလးေလးပင္ပင္ေလ်ာက္သြားလိုက္သည္ .....


အခန္း ၆ ။
...

အခန္း ၇ ။

နံရံမ်ားကုိအကာအကြယ္ျပဳကာ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့မေကာင္းမွဴမည္မွ် က်ဴးလြန္ဖူးခဲ့ျပီလဲ ...
နံရံမ်ားကုိအကာအကြယ္ျပဳကာ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ဟိရိ ၊ ၾသတၱပၸကုိ မည္ေရြ ့မည္မွ် ေလ်ာ့ခ်ခဲ့ဘူးျပီလဲ ...
နံရံမ်ား၏ ထူထဲမွဴ ့အေပၚ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ ဘယ္ေလာက္ ယံုၾကည္ခဲ့သလဲ
နံရံတုိ ့သည္ ေလာကီအကာအကြယ္သာျဖစ္ျပီး ေလာကုတၱရာအကာအကြယ္မဟုတ္မွန္း သိလာခ်ိန္တြင္
နံရံတုိ ့တြင္ နား ၊ မ်က္စိ ပါလာလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့သည္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ အၾကိမ္ၾကိမ္ျပန္ရွက္မိေကာင္း
ရွက္မိၾကလိမ့္မည္ ..
အခ်ိန္အတုိင္းအတာ တစ္ခုအထိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့သည္ နံရံထူထူမ်ားေနာက္တြင္
ကုိယ့္အတၱတခ်ိုဳ ့နွင့္ ဆက္လက္ပုန္းေအာင္းေနနုိင္ေပအုန္းမည္ .....။

+-- ၁၅၄ ဃ --+



ျဖစ္ခ်င္တာနဲ ့ျဖစ္သင့္တာ လြန္ဆြဲတဲ့ပြဲမွာ
နွလံုးသားတခ်ိဳ ့ မုိးေခါင္ခဲ့တယ္ ....

ဓူ၀ံၾကယ္လည္း မဆြတ္ဘူးဘူး
မဟာတံတုိင္းလည္း မျဖိဳျပခဲ့ဘူးဘူး
အင္း
ဆုိျပဘူးတဲ့ တ၀က္တပ်က္သီခ်င္း သံုးေလးပုဒ္ေတာ့ရွိတယ္
ခင္ဗ်ားဟာ သိပ္ေပ်ာ့ညံ့တာဘဲ
ေယဘူယ်အားျဖင့္ မွန္တယ္
ေပါက္ပင္ကုိင္းတာ ျမင္သာေပမယ့္
ဗ်ိဳင္းနားလိုက္တာေတာ့ လူသိေတာ္ေတာ္နည္းခဲ့တယ္ ..

ယံုၾကည္မွဴတစ္ခုကလြဲ
လက္ဆုပ္လက္ကုိင္မျပနုိင္တဲ ့ ဘ၀ေလးထဲကေန
ဘာကုိမ်ား ထပ္ျပီးဖဲ့ထုတ္ခ်င္ေသးလုိ ့တုန္းဗ်ာ ...
ကိစၥမရွိပါဘူး
တရား၀င္၀င္ မ၀င္၀င္
အခ်စ္ဆုိတာ မူပုိင္ခြင့္ကင္းတယ္ ....

+-- 2012 --+



2012 တြင္ ကမၻာပ်က္မလား ...
ေၾကာ္ျငာေကာင္းတာနဲ ့ဇာတ္ကားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့သည္ ....
တကယ္သာျဖစ္ခဲ့မယ္ဆုိလွ်င္  အနာဂတ္ဆုိေသာ၀န္ထုပ္၀န္ပုိးသည္
အေတာ္အတန္ကုိ ေလ်ာ့က်သြားေပလိမ့္မည္ ....ေရွ ့ေရး ေနာက္ေရး ဘာေရး ညာေရး
မေတြးေတာ့ဘဲ သူမ ေနထုိင္ရာ ကမၻာ့တစ္ေနရာသုိ ့သြားရန္
သယ္ယူပုိ ့ေဆာင္ေရးလက္မွတ္တစ္ခု ေျပး၀ယ္လိုက္မည္ ...
မုိးရြာထဲတြင္ လမ္းအတူတူေလ်ာက္ခ်င္သည္ ... အေအးမမိခင္၊ဆံႏြယ္စတုိ ့မေျခာက္ေသြ ့ခင္
ေကာ္ဖီပူပူတစ္ခြက္စီႏွင့္ သီခ်င္းတပုဒ္ကုိ နွစ္ေယာက္အတူနားေထာင္ခ်င္သည္ ....
ကြ်န္ေတာ္သည္ သူမ နွူတ္ခမ္းတုိ ့အား အိမ္မက္ထဲသို ့တုိးတုိးေခၚတတ္သည့္
ေသြးေႏြးသတၱ၀ါတမ်ိဳးသာျဖစ္သည္ ....

If you can dream it
you can do it
                     ( Walt Disney )



ခရစၥတုိဖာ ကုိလံဘတ္စ္အေၾကာင္းစဥ္းစားမိေသာအခါ အဖုိးကုိသတိရမိေလသည္ ....
အဖုိးကား ထိုလူကဲ့သုိ ့လူသိရွင္ေက်ာ္ ပုဂၢိဳလ္မဟုတ္ ... သူလုိ ကုိယ္လို အဖိုးေတြလို
ပံုေျပာေကာင္းယံုမွ်သာျဖစ္သည္ ... ငယ္ငယ္ကလမ္းေလ်ာက္ထြက္လွ်င္ ေနာက္ျပန္လွည့္မရေအာင္
ငိုယုိဂ်ီက်တတ္ေသာေၾကာင့္ ဒီေကာင္ေလးက ကုိလံဘတ္စ္လုိဘဲ ေရွ ့ကုိခ်ည္းသြားခ်င္ေနတယ္
ဟု သမုတ္တတ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ ... ကြ်န္ေတာ္သည္ ေနာက္ထပ္တုိက္အသစ္တစ္ခုကုိ ရွာမေတြ ့ခဲ့ေသာ္လည္း
အဖုိး၏ ရွည္လ်ားက်ယ္ျပန့္လွေသာေမတၱာလြင္ျပင္ကုိ ရွာေတြ ့ခဲ့သည္ ...
အဖိုးကား 2012 ကုိမျမင္နုိင္ေတာ့ေပ ... သူမျမင္သြားရွာေသာနွစ္သစ္အခ်ိဳ ့အေၾကာင္းကုိ သူအရင္ကတုန္းက
ေျပာျပခဲ့ေသာ ပံုတုိပတ္စမ်ားသဖြယ္ မေရာက္ျဖစ္တာၾကာျပီျဖစ္ေသာ သူ ့အုတ္ဂူေဘးတြင္ေျပာျပခ်င္စမ္းလွသည္ ...

Following the light of the sun, we left the Old World.
                                                          ( Christopher Columbus )



2012 ဆုိတာၾကီးက တုိနဲ ့ပတ္သတ္တာမွမဟုတ္တာ .. သူမ်ားေယာင္လိုက္မေယာင္ခ်င္စမ္းပါနဲ ့လို ့
ဆုိလာျငားအံ့ ..
ျကြက္ေထာင္ေခ်ာက္၀ယ္လာသည္ကုိျမင္ေသာ ၾကက္သည္ ကုိယ္နဲ ့မဆုိင္ေသာကိစၥမို ့ မသိက်ိဳးကြ်ံျပဳကာ
ၾကြက္ကုိသြားမေျပာေပ ... မနက္ေထာင္ေခ်ာက္တြင္မိေနေသာ ၾကြက္ေသကုိလာျဖဳတ္ရင္း လယ္ပုိင္ရွင္
ပုိးထိေလသည္ .. ေဆးမွီသျဖင့္ နာမက်န္းျဖစ္ယံုျဖစ္ကာ နလန္ထခ်ိန္တြင္ အားရွိေအာင္စြပ္ျပဳတ္တုိက္
ရမည္ဆုိေသာအခါ ၾကက္သည္လည္း ဘ၀ေျပာင္းရေလသည္ ..  ငါ့ကိစၥမွ ငါ့ကိစၥဘဲ တျခားစိတ္မ၀င္စားဘူးေဟ့
ဆုိျပီး ၾကက္ ၾကီးလုပ္ေနေတာ့မလား ...

Thousands of candles can be lighted from a single candle, and the life of the candle will not be shortened. Happiness never decreases by being shared.
                                                                                                                           ( Buddha )



2012 သည္ ျပကၡဒိန္ေပၚမေရာက္ခင္ တြန္ ့ေၾကေနေသာ ခုနွစ္တခုသာျဖစ္သည္ ...
သို ့ေသာ္လူအေတာ္မ်ားမ်ား၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားသည္ ထုိအေပၚတြင္ ျပန္ ့ျပန္ ့ရန္ ့ရန္ ့ ...
အခ်ိန္ယႏၱရားကုိယ္၀န္ေဆာင္မိခင္သည္ 2012 ကုိမီးဖြားရန္လူးလွိမ့္ေနျပီ ...
လူတုိင္းကုိယ္စီေမွ်ာ္လင့္ထားသလုိ 2012 သည္ အဂၤါစံုပါေစ ..
အေရာင္အေသြးလွပပါေစ .. ေရာဂါဘယကင္းရွင္းပါေစ ...
လူတုိင္းအတြက္ ေအးခ်မ္းပါေစေၾကာင္း အူ၀ဲသံက်ယ္က်ယ္နဲ ့ေမြးဖြားလာဖို ့ေမွ်ာ္လင့္ပါေၾကာင္း .....
မိမိ၊ မိမိ မိသားစု၊ မိမိပတ္၀န္းက်င္တြင္ အတၱ ၊ ပရ မွ်တစြာနဲ ့ ေလာကီ ၊ ေလာကုတၱရာ အက်ိဳး ၂ ျဖာ
ဆထက္တံပိုး သယ္ပုိးနုိင္ၾကပါေစေၾကာင္း ....
( ႏွစ္သစ္မွာ နွလံုးစိတ္၀မ္းေအးခ်မ္းနုိင္ၾကပါေစေသာ္ဝ္ ) ....

+-- ငါပုိင္တဲ့ သူစိမ္း ---+




ရယ္ေမာတုန္းက
နင့္ နွတ္ခမ္းေကြးေကြးေလးေတြ
မေလ်ာ့က်ေအာင္
မျဖစ္ညစ္က်ယ္ ျပတ္လံုးမ်ားနဲ ့
က်ားကန္ေပးခဲ့တာ ဘယ္သူလဲ ...

ငိုေၾကြးတုန္းက
နင့္ မ်က္၀န္းကမ်က္ရည္ေတြ
မစီးက်ေအာင္
ႏွလံုးသားကုိ လက္ဖမုိးလုပ္
သုတ္သင္ေပးခဲ့တာ ဘယ္သူလဲ ...

အခ်စ္ေတြ အႏွစ္ေတြ
မကုိးကြယ္တတ္ခဲ့သူ
သုိးမည္လုိ ဘ၀မ်ိဳးမွာ
လူေျပာမ်ားတာ ထမင္းစားေရေသာက္ဆန္လာတယ္ ..

စိန္စီေရႊျခယ္ အနာဂတ္ေတြ
လာျခင္းေကာင္းတဲ့ အတိတ္ေတြ 
ဟုတ္ပါတယ္
ဘာတစ္ခုမွမေပးနုိင္တဲ့ဘ၀
ႏွဴတ္ဆိတ္ေနတာ ဆန္းသလား ...

ေၾသာ္  ဒီမွာ
နင့္အေၾကာင္းမက္မက္ထားတဲ့ အိမ္မက္တဆင္စာ
သတိရရင္ ထုတ္ထုတ္၀တ္လွည့္

သိပါတယ္
နင္ဆုိတာ ငါပုိင္တဲ့ သူစိမ္း
ငါ ဆုိတာ
နင္မလာ၀ံ့တဲ့ ေလဖိအားနည္းရပ္၀န္းတစ္ခုဘဲ ....။

Wednesday, October 26, 2011

+--- ဆုိးရြားစြာထိခုိက္ေစသည္ ---+





အခ်စ္သည္ အာဒံနဲ ့ဧ၀ တုိ ့ထက္ ေရွးက်ေကာင္းက်နုိင္ပါတယ္
မာဘုိလုိထက္ ေရွးက်ေသာ ေဆးလိပ္မ်ားရွိခဲ့တာဘဲ ...

ျမင္ျမင္ခ်င္းဘဲခ်စ္သြားတယ္ ၊ ျမင္ပီးမွ ခ်စ္ခ်စ္လာတယ္ မ်ိဳးစံုေပါ့ေလ
ေသာက္ရင္းနဲ ့စြဲလာတယ္ ၊ စြဲလုိ ့ ေသာက္ျဖစ္လာတယ္ ...

ရင္ထဲမွာရွိတာေတြ ဖြင့္မေျပာတတ္သူရွိတယ္ ေျပာတတ္သူရွိတယ္
မေသာက္ခင္ ေဆးသားက်စ္ေအာင္ေခါက္တဲ့လူရွိတယ္ မေခါက္တဲ့လူရွိတယ္ ....

အခ်စ္စိတ္၀င္လာရင္ အနည္းနဲ ့အမ်ားပူေလာင္လာတယ္
မီးစညွိရင္ အပူရွိန္ေၾကာင့္ ေလာင္ကြ်မ္းစျမဲဘဲ ....

ရန္ျဖစ္လုိက္ ျပန္ခ်စ္လုိက္ သူလိုကုိယ္လိုေပါ့ ..
တဖြာနဲ ့တဖြာၾကားမွာ ရွူသြင္းလုိက္ မွဳတ္ထုတ္လုိက္ေပါ့ ....

သိလုိက္တဲ့အလြမ္းေတြရွိမယ္ မသိလုိ္က္တဲ့အလြမ္းေတြရွိမယ္
ေလထဲေရာက္သြားမယ့္ အေငြ ့ေတြရွိမယ္ ရင္ဘတ္ထဲက်န္ခဲ့မယ့္ အေငြ ့ေတြရွိမယ္ ....

ေဘးစကားေတြရွိမယ္ ၊ သံသယေတြရွိမယ္ ၊ သ၀န္တုိမယ္ အထင္လဲြမယ္
မီးလာေတာင္းတဲ့လူရွိမယ္ ၊ တဖြာ ႏွစ္ဖြာေတာင္းေသာက္မယ့္လူရွိမယ္ ၊ မီးေသသြားတဲ့တလိပ္တေလလည္းရွိေပမေပါ့ ...

ေပးဆပ္ျခင္း ၊ စြန္ ့လြတ္ျခင္း ေဆးရုိးသည္ေတြကန္ ့လန္ ့ကန္ ့လန္ ့ပါလာမယ္
ေဆးလိပ္မေသာက္ရနယ္ေျမေတြ မူးယစ္ကင္းစင္ဇံုေတြ ပါလာမယ္ ....

အသဲကြဲေတာ့ ရင္ပူတယ္
အစီခံနားကပ္လာေတာ့ လွ်ာပူတယ္ ...

ဘယ္လုိအဆံုးသတ္လုိက္လဲ အေၾကာင္းျပခ်က္မလုိဘူး ျပတ္စဲသြားတာကလုိရင္း
ေျခေထာက္နဲ ့နင္းေျခလုိက္လား ေရအုိင္ထဲက်သြားလားလွည့္မၾကည့္နဲ ့ မီးေသသြားဖုိ ့ကလုိရင္း ...

အခ်စ္နဲ ့ေဆးလိပ္ကုိ စြဲလန္းတဲ့ ( ငါလို ) လူေလာက္
ဘယ္လူမ်ား ပုိ မုိက္ ရူး နွမ္း ခဲ့ဘူးသလဲ ...

ဟုိစာေရးဆရာေရးတာ သိပ္ၾကိဳက္တယ္
" လမ္းမွာေတြ ့တဲ့လူတုိင္းကုိေမးၾကည့္ရအုန္းမယ္ အခ်စ္ဆုိတာ ကုိယ့္ကုိကုိယ္သတ္ေသျခင္းတမ်ိဳးလားလို ့"
စာတန္းၾကီးက ထင္းလုိ ့ပါလား
" ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္းသည္ က်န္းမာေရးကို ဆုိးရြားစြာ ထိခုိက္ေစသည္ "


Saturday, July 23, 2011

+--- ၄၁ ---+



"၄၁"
ရင္ဘတ္ေပၚက တစ္တန္းတည္းေသာ လုပ္သက္တန္းေလးေတာင္ အနည္းငယ္လွဴပ္ရွားသြားသည္။
သူမ နဲ ့ပတ္သတ္ေသာ သတင္းက တုိေတာင္းလွသည္ ။ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လို သူမကုိ ရွာရမလဲ ။
သူမက ကြ်န္ေတာ္ ၅ နွစ္တာ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့သေေလာက္ေရာ ခမ္းနားရႊန္းစိုလွပရဲ့လား ။
သူမက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ လွိဳက္လွိဳက္လွဲလွဲေရာ ဆီးၾကိဳပါ့မလား ။ ကြ်န္ေတာ္သူမနဲ ့ လက္တြဲလုိ ့
အဆင္ေျပေခ်ာေမြ ့ပါ့မလား ။  ေမးခြန္းမ်ားက  ျပည့္နွက္ေနတယ္ ။ ေသခ်ာတာေတာ့ သူမနွင့္ ကြ်န္ေတာ္
မၾကာခင္ေတြ ့ဆံုရေတာ့မယ္ဆုိတာပါဘဲ ။ လိပ္စာေတြအသီးသီးေပးေနသံမ်ားက နားထဲ မၾကားတခ်က္ၾကားတခ်က္ ။
ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ သူငယ္ခ်င္း ၃၀ ေက်ာ္တုိ ့သည္ blind date သြားေတြ ့မည့္ လူပ်ိဳသုိးမ်ားသဖြယ္ ရင္တခုန္ခုန္နွင့္
နားစြင့္ေနၾကသည္ ။ ယေန ့အဖို ့ေတာ့ သူမႏွင့္ေတြ ့ဖုိ ့ အခ်ိန္က အေတာ္ေလးေနာက္က်ေနသည့္အျပင္
ကုိယ္တုိင္ကလည္း မရဲတရဲမုိ ့ ေနာက္ေန ့မနက္ေစာေစာမွ သြားေတြ ့ဖုိ ့ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္ ။ အျပန္လမ္းမွာေတာ့
ရင္ကတလွပ္လွပ္ ။ သူမသည္ အစဥ္အလာေကာင္းေသာ သမီးပ်ိဳတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့မွာကုိေတာ့ ယံုၾကည္ေနမိတယ္ ။

အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေနာက္ေန ့၀တ္မယ့္အ၀တ္အစားကုိ အေမက မီးပူေသခ်ာတုိက္ေပးတယ္ ။အေမ့စိတ္ထဲမွာေတာ့
ကြ်န္ေတာ္သည္ သူမရင္ခြင္တြင္ခုိလွံဴဖုိ ့ ငယ္ရြယ္လြန္းေသးတယ္ ထင္ေနလားမသိ ။
အစစအရာရာ အမွားအယြင္းမရွိေအာင္ တဖြဖြမွာေနရွာတယ္ ။
ရွူးဖိနပ္ကုိ ေျပာင္လက္ေနေအာင္တုိက္ျပီးေတာ့ ဖိနပ္စင္ေပၚမွာတင္ ၊ ေရႊေရာင္ၾကယ္ပြင့္ေလးပြင့္ကုိ
လက္လက္ထေနေအာင္ ပြတ္တုိက္ျပီး အေမမီးပူတုိက္ေပးတဲ့၀တ္စံုေပၚ အစိပ္အက်ဲညီညီ တပ္ျပီး အိပ္ယာေဘးတြင္
က်က်နန ခ်ိတ္ထားလုိက္သည္ ။ ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးနဲ ့ ေတာ္ေတာ္နဲ ့အိပ္မေပ်ာ္ ။ အိပ္ေပ်ာ္ေတာ့လည္း
အိမ္မက္ေတြ မက္ေနမိတယ္ ။
အိမ္မက္ထဲတြင္ သူမ နွင့္ ကြ်န္ေတာ္သည္ လွုိင္းၾကပ္ခြပ္ေပၚတြင္ ေဆာ့ကစားေနၾကေလသည္ ။

မနက္ေစာေစာထ မုတ္ဆိတ္ေမြး၊ ႏွူတ္ခမ္းေမြးေသခ်ာရိတ္ ေရခ်ိဳးကာ အေမျပင္ေပးတဲ့ မနက္စာကုိ
မက္မက္ေမာေမာ စားေနမိတယ္ ။
ကြ်န္္ေတာ္သည္ ေႏြးေထြးေသာအိမ္ရဲ့အရိပ္ကုိ မခြဲခ်င္ပါဘဲႏွင့္ အၾကိမ္မ်ားစြာ ခြဲခြါေနရေလသည္ ။
ဘုရားကန္ေတာ့ ၊ အေဖနဲ ့အေမ့ကုိ ကန္ေတာ့ျပီး သူမရွိရာ သန္လွ်င္ကုိေျခဦးလွည့္ရေတာ့သည္ ။
သူမရွိရာအရပ္သည္ အေတာ္ေလးေတာ့ သြားေရးလာေရးခက္ခဲလွသည္ ။
အင္းစိန္ကေနဆူးေလကုိစီး ၊ ဆူးေလကတဆင့္ သန္လွ်င္ကားေျပာင္းစီး ရသည္ ။
၈ နာရီခြဲအမွီသြားမွ နုိ ့မုိဆုိ တစီးတည္းေသာ ဖယ္ရီမမွီရင္ ခက္ရခ်ည္ရဲ့ ။
သန္လွ်င္တံတားကုိျဖတ္သန္းတုိက္ခိုက္ေနေသာ မနက္ခင္းေလနုေအးက စိတ္ကုိ လန္းဆန္းေစသည္ ။
သန္လွ်င္ဂိတ္ေရာက္ေတာ့ အခ်ိန္နည္းနည္းေတာင္ ေစာေနေသးတယ္ ။ ဖယ္ရီကားေဘးမွာ ရပ္ျပီး
ေဆးလိပ္ထုတ္ေသာက္ေနမိတယ္ ။ သူမကေရာ ေဆးလိပ္ေသာက္တာၾကိဳက္ပါ့မလားမသိ ။
သူမတို ့ပတ္၀န္က်င္ကလူမ်ားကေတာ့ လူစိမ္းတစ္ေယာက္မို ့ ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္နဲ ့ ။
သူတုိ ့ေျပာဆုိေနေသာ စကားမ်ားသည္ ကြ်န္ေတာ့္အဖုိ ့ေတာ့
အသစ္အဆန္းမ်ားသာျဖစ္ျဖစ္ေနေတာ့သည္ ။ အင္း ေနာက္ေတာ့ ရင္းနွီးသြားမွာပါေလ ။

"ေအာက္ေတာ"
နာမည္ၾကားတာနဲ ့တင္ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ပံုေဖာ္လုိ ့ရေလာက္သည္ ။ ကြမ္းယာဆုိင္ေလး ၂ ဆုိင္ နဲ ့
jetty တစ္ခု ၊သဗၺာန္ေလွေလး ၄၊၅ စင္း ၊ ဆုိင္ကယ္ကယ္ရီသမားတခ်ိဳ ့ ။
စည္ကားေနတာဆုိလုိ ့ ရန္ကုန္ျမစ္၀က တုိက္ခုိက္လာေသာ ေလမ်ားသာရွိေလသည္။
ေကာင္းေလစြ ။ ေပ်ာ္ရာမေန ေတာ္ရာေန ဆုိေသာ စကားသည္ ထုိေနရာတြင္ ကုိယ့္ကုိကုိယ္နွစ္သိမ့္ဖုိ ့
အေကာင္းမြန္ဆံုးစကားဘဲ ။ ခဏေနရင္ မိေက်ာင္းလာလိမ့္မယ္ အီးအုိေလး ( EO ) ဆုိျပီး
လာေျပာတဲ့စကားေၾကာင့္ တခ်က္ေတာင္ လန္ ့သြားတယ္ ။
ဒီေနရာကမိေက်ာင္းေတြရွိတယ္လားေပါ့ ။ ေနာက္မွ ferry boat ကုိ ေျပာတာျဖစ္ေၾကာင္း
သိလုိက္ရတယ္ ။ ေနာင္တြင္ ထုိမိေက်ာင္းသည္ ေလဘာတီ ဆုိေသာ ကမ္းတက္ခြင့္ကုိ ျဖည့္ဆည္းေပးနုိင္ေသာ မိေက်ာင္းလိမၼာေလးျဖစ္ေၾကာင္း ထုိအခ်ိန္တုန္းက ကြ်န္ေတာ္ မသိေပ ။
သူမဘယ္ေနရာေလာက္မွာရွိမလဲ သိခ်င္စိတ္နဲ ့ေမးၾကည့္မိတယ္ ။ ထုိသူက ဘြိဳင္ ( bouy )နံပါတ္ ၅ မွာ
ခ်ည္ထားတယ္တဲ့ ။ အဲဒီ ့ ဘိြဳင္နံပါတ္ ၅ ဆုိတာၾကီးက အေျပာက်ယ္လွတဲ့ ဒီျမစ္၀မွာ ဘယ္လုိရွာရမလဲ ။ ထားေတာ့
ခပ္တည္တည္နဲ ့ အင္းအင္း လုပ္လုိက္ရတယ္ ။
ဟန္ကုိယ့္ဖို ့ဆုိတဲ့ စကားကလည္းရွိေသးတယ္မဟုတ္လား ။

ခဏၾကာေတာ့ မိေက်ာင္းက ဆူဆူညံညံနဲ ့ jetty ေဘးလာကပ္တယ္ ။ မုိးတြင္းမုိ ့ လွုိင္းေလးက နည္းနည္းရွိေနတယ္ ။
ေလွအဆင္း ျမင္းအတက္ ဘဲေလ ။ ဆင္းမွအႏၱရယ္မ်ားတာပါ တတ္တာေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ပါဘူးဆုိျပီး
တတ္ထုိင္လုိက္တယ္ ။ ဥၾသ ၃ ခ်က္ဆြဲျပီး ကမ္းကေနခြါကာ သူမရွိရာ ဘြိဳင္နံပါတ္ ၅ သို ့ခုတ္ေမာင္းေနေလျပီ ။
ရင္ခုန္လုိက္တာေတာ့ ဆုိဖြယ္မရွိ ။ စက္ခန္းထဲ၀င္ျပီး ၀တ္စံုထုတ္လဲ လုိက္တယ္ ။
ၾကယ္ျဖဴတစ္လံုး၊ေက်ာက္ဆူးတစ္လက္လက္ေမာင္းတံဆိပ္နဲ ့ ၀တ္စံုျပာျပာသည္ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ယံုၾကည္မွူတုိးေစတာအမွန္ ။

သူမ၀မ္းဗုိက္ေဘးကုိ မိေက်ာင္းက ညင္ညင္သာသာ ကပ္လုိက္သည္ ။
ကြ်န္ေတာ္သည္ က်ားသစ္ပ်ိဳမေရွ ့တြင္ ေရာက္ေနေသာ ယုန္ငယ္သဖြယ္ လြန္စြာေသးငယ္ကာ ေပ်ာက္ကြယ္မတတ္ ။
သူမသည္ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားလြန္းလွသည္ ။ ေအးေဆးတည္ျငိမ္လွသည္ ။
သူမသည္ကြ်န္ေတာ့္ထက္မ်ားစြာအသက္ၾကီးရင့္သူျဖစ္ေၾကာင္း သူမအသားအေရမ်ားက ေဖာ္ျပေနေလသည္ ။
 သုိ ့ေသာ္သူမသည္ လံုေလာက္စြာ ေတာက္ပေနဆဲ ၊ နုပ်ိဳလတ္ဆတ္ေနဆဲပင္ ။
သူမ၏ သေဘၤာေဆးေရာင္ ၀တ္စံုသည္ ကြ်န္ေတာ္ တသက္မေမ့နုိင္ေသာ ဖက္ရွင္တစ္ခု ။
သူမ၏ သြယ္လွ်လွ်ကုိယ္လံုးရွည္ရွည္သည္ ေရလွိုင္းမ်ားၾကားတြင္ လွ်င္လွ်င္ျမန္ျမန္ လွုပ္ရွားနုိင္ေသာ
ျပယုဂ္တစ္ခု ။ သူမစြဲကုိင္ေသာ လက္နက္မ်ားသည္ သူမရင္ခြင္တြင္ ခုိလွံဴၾကသူတုိ ့အား လံုျခံဳေဘးကင္းစြာ
အကာအကြယ္ေပးနုိင္ေသာ အစြမ္းသတၱိအျပည့္ ။ သူမ အေပၚယံရုပ္ပံုလႊာေကာက္ေၾကာင္းကုိ ကြ်န္ေတာ္ ပထမဆံုး
အၾကည့္တစ္ခ်က္နဲ ့တင္ ျမတ္နုိးမိသြားေတာ့သည္ ။ သူမ ဦးပိုင္းထိပ္ကုိ သြားျပီး ေလကုိတ၀ၾကီးရွူသြင္းလုိက္တယ္ ။
သူမအတြင္းပုိင္းဖြဲ ့စည္းပံုသည္ ရွူပ္ေထြးေသာ္လည္း စနစ္က်လွသည္ ။ သူမ နွလံုးသားသည္ ဗီပံုစံ ဆလင္ဒါ
ဆယ့္ေျခာက္လံုး V16 အမ်ိဳးအစားျဖစ္သည္ ။ သူမ ႏွလံုးသားကုိ ဖတ္တတ္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ အခ်ိန္မ်ားစြာ
ယူရေပအုန္းမည္ ။ သူမ ၀မ္းဗုိက္အတြင္း လွည့္ပတ္စစ္ေဆးေတာ့ သူမသည္ ဘယ္ညာလူးလွိမ့္ကာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး
ရမ္းခါေနေလသည္ ။ သူမသည္ သိမ္ေမြ ့လြန္းလွပါကလား ။

ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ရေသာ ၂ ထပ္အိပ္စင္ခန္းသည္ သူမကုိယ္လံုးသြယ္သြယ္နဲ ့စာရင္
ေသးငယ္တယ္ေျပာလို ့ေတာ့မရေပ ။ ပစၥည္းမ်ားကို ေနရာခ် ၊ အိပ္စင္ေပၚတြင္ လွဲခ်လုိက္သည္ ။
လေရာင္သည္ ျပတင္းေပါက္ ၀ုိင္း၀ုိင္းေသးေသးေလးမွတဆင့္ အိပ္စင္ေဘးကုိ ျဖာက်ေနသည္ ။
သူမ နံေဘးကို ရုိက္ခတ္က်ီစယ္ေနေသာ လွုိင္းပုတ္သံက ပရမ္းပတာမနုိင္လွဘဲ စည္းခ်က္က်က်ၾကားေနရသည္ ။
ထုိညတြင္ သူမနွင့္ ကြ်န္ေတာ္သည္ မက္ခဲ့ဖူးေသာ အိမ္မက္အတုိင္း လွိူင္းၾကက္ခြပ္မ်ားေပၚတြင္ စီးေမွ်ာေနေတာ့သည္ ။

( သူမသည္ ကြ်န္ေတာ္ ပထမဆံုးတာ၀န္က်ဖူးေသာ စစ္ေရယာဥ္ နံပါတ္ ၄၁ ( ရန္တုိင္းေအာင္ ) အား ရည္ညႊန္းပါသည္ ။ )

Saturday, July 2, 2011

+---ခံစားမွဴ ဒဏ္ခံၾကိဳးမ်ား ----+




ကလင္ ကလင္ ကလင္ ....
မုန္ ့စားဆင္းျပန္တက္ ေခါင္းေလာင္းထုိးေတာ့ သူမ်က္ႏွာအလုိမက်ျဖစ္ေနသည္ ။
သူ ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ၾကြားလုိက္ေသာ ဟန္ဆက္အသစ္ေလးကုိ ခုထိမ်က္စိထဲကမထြက္။
 အရင္က သူငယ္ခ်င္းမ်ားၾကားတြင္ သူ ့ဖုန္းေလးက အလွဆံုး .. ေစ်းအၾကီးဆံုး...။
ခုေတာ့ သူ ့ထက္သာတဲ့လူေပၚလာျပီ ။ ေက်ာင္းလႊတ္တာနဲ ့ မာမီ့ကုိပူဆာရမယ္ ။
အတန္းျပင္ကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့မုိးက တျဖည္းျဖည္း
အံု ့ေနရာကေန သည္းသည္းမည္းမည္းရြာလာျပီ ။ ထမင္းခ်ိဳင့္၊ေရဗူးနဲ ့အတူထည့္ေပးလုိက္တ့ဲ မုိးကာေလးကုိ တခ်က္စမ္းလုိက္တယ္ ။
မုိးကေတာ့သည္းေနဆဲ ...။
               +-------------------------------------------------+
တီ တီ တီ.....
ကားဟြန္းသံၾကားကေန လမ္းျဖတ္ကူးလုိက္တယ္ ။ မုိးကလည္း သည္းလုိက္တာ။
ပါလာတဲ့ တာလပတ္စ ၂ ခုထဲက တစ္ခုကုိ အျမန္ထုတ္
ဂ်ာနယ္မ်ားကုိ ေရမစုိေအာင္ အရင္ဖံုးျပီး ကုိယ္ေပၚမွာ တခု အဆင္ေျပသလုိ ျခံဳလိုက္ရတယ္ ။
ညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ဆုိ ဒီျမိဳ ့ထဲက ေက်ာင္းဘက္(သူေ႒းေက်ာင္း သူမ်ားေတြေခၚတဲ့အတုိင္းေခၚရရင္ေပါ့ )
ဘက္မွာ ဂ်ာနယ္ေတြအေရာင္းသြက္တယ္ ။
ေက်ာင္းလာၾကိဳက်တဲ့ ကားၾကီးကားငယ္အသြယ္သြယ္ထဲက အပ်င္းေျဖဖတ္တတ္ၾကတယ္ ။
အေမေနမေကာင္းရင္ သူလည္းအလုိလုိေက်ာင္းပ်က္ေတာ့တယ္ ။"ဒီေခတ္ကုန္ေစ်းႏွူန္းနဲ ့ေတာ့"
ဆုိတဲ့ အေမ့စကားသည္ သူေနတုိင္းၾကားေနရတဲ့ ဓါတ္ျပားေဟာင္းၾကီးတစ္ခ်ပ္ ။
ေက်ာင္းထဲက စာသင္သံေတြ ေလျပင္းနဲ ့အတူပါပါလာတုိင္း သူမ်က္နွာက မသာမယာျဖစ္ျဖစ္သြားသည္ ။
မုိးကေတာ့ သည္းေနဆဲ ....။
                 +------------------------------------------------+
ကလင္ ကလင္ ကလင္   ....                              
ေက်ာင္းဆင္းေခါင္းေလာင္းထုိးထုိးခ်င္း အျမန္ေျပးထြက္လာမိတယ္ ။ မုိးကာကုိ ကျပာကယာထုိးျပီး
ေက်ာင္း၀င္းထဲကထြက္ေတာ့ မာမီက ကားေပၚကေန ထီးတစ္ေခ်ာင္းနဲ ့အိပဲ့အိပဲ့ဆင္းလာတုန္း ။
သူအျမန္ေျပးျပီး ကားထဲ၀င္လုိက္တယ္ ။ "မ်က္နွာလည္းမေကာင္းပါလား" မာမီေျပာေတာ့
မုန့္စားဆင္းတုန္းက ျမင္ခဲ့ရတဲ့ ဟန္းဖုန္းအေၾကာင္းေျပာျပျပီး ဒက္ဒီ့ကုိလွမ္းမွာေပးဖုိ ့ပူဆာလုိက္တယ္ ။
 မာမီက တခ်က္ျပံဳးျပီး လက္ေကာက္တခြ်င္ခြ်င္နဲ ့သူ ့လက္မုိ ့မုိ ့ကုိ နဖူးသပ္ေပးရင္း "ဒီတစ္ခါ သားဒယ္ဒီနဲ ့စကားေျပာရင္ ေျပာေပးမယ္ဟုတ္ပီလား"
ဟုေျပာမွ သူ ့မ်က္နွာ ၀င္းလက္သြာသည္ ။ ။ မာမီ ့ကုိတခ်က္ဖက္နမ္းလုိက္တယ္ ။
သိပ္မၾကာခင္ သူပူဆာတာရေတာ့မယ္ဆုိ အတပ္သိျပီးသား .....။မီးပိြဳင့္ကုိေစာင့္ရင္း
ဒီေန ့ သရုပ္ျပဆရာမသင္ေပးလုိက္တဲ့ စကၠဴေခါက္နည္းကုိသတိရသြားသည္ ။ ေက်ာင္းစာအုပ္ထဲကလည္း
မဆုတ္ျဖဲရဲတာနဲ ့ အိပ္ကပ္ထဲကပုိေနေသာ ပိုက္ဆံေထာင္တန္ ၂ ရြက္ထဲက တရြက္ထုပ္ယူကာ ဟုိဘက္လွည့္ျပီး စကၠဴေလွေခါက္ေနမိတယ္ ။
မုန္ ့ဖိုးဆုိေသာအရာသည္ သူ ့အတြက္အျမဲလုိလုိပိုလွ်ံေနေသာအရာပင္ ။
မီးစိမ္းေတာ့မည္ ကားမွန္ကုိအသာခ်ျပီး ေလွေလးကုိ ပစ္ခ်လုိက္သည္ ။ ေလွကေလးကေတာ့
ပလက္ေဖာင္းအတုိင္းစီးေနတဲ့ ေရစီးေၾကာင္းထဲ ေမ်ွာပါသြားတယ္ ။ အတည့္လားေဇာက္ထုိးလား သူၾကည့္ခ်ိန္မရလုိက္ ။
ကားက တလွိမ့္ခ်င္းစထြက္ေနပီ ။
                 +---------------------------------------------+
တီ တီ တီ
ကားဟြန္းသံေတြ နည္းနည္းဆူစျပဴလာတယ္ ။ ဂ်ာနယ္ကေတာ့ေရာင္းေကာင္းပါရဲ့ ။ ျပသနာက ဖိနပ္သဲၾကိဳးေအာက္က ခ်ိတ္ ။
ဖင္ပါးစျပဳေနျပီျဖစ္ေသာ ထုိ ရာဘာဖိနပ္သည္ ဘယ္ေလာက္ၾကာမွန္းကုိမသိေတာ့ ။
ဖိနပ္ျပတ္တုန္းက အေမ့ကုိ ပူဆာေတာ့ " ဟဲ့ ပုိက္ဆံဆုိတာ တြင္းထဲက နွုိက္လုိ ့ရတာမဟုတ္ဘူး"
ဆုိျပီး နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အခ်ဥ္ေပါင္းေရာင္းလာေသာေၾကာင့္ ဆုိးေဆးစြဲေနတဲ့ အေမ့လက္ပိန္ပိန္နဲ ့ ေခါင္းေခါက္ခံလုိက္ရေသးတယ္ ။
ျပတ္သြားတဲ့သဲၾကိဳးကုိ ခ်ိတ္နဲ ့တြယ္ထားရေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ ကသိကေအာက္နုိင္လွသည္ ။
ပလပ္ေဖာင္းေဘးက ေရစီးေၾကာင္းထဲ ေျခေထာက္ကုိ ျမွပ္လုိက္ေဖာ္လုိက္ တဗြက္ဗြက္ေဆာ့ေနရင္းက
ေမွ်ာလာတဲ့ ေလွကေလးကုိ ေကာက္မိသည္ ။ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေထာင္တန္အသစ္ေလးကုိ ေခါက္ထားတာ ။
သူ ့မ်က္နွာ၀င္းလက္သြားသည္ ။ လက္ထဲ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ရင္း ေဘးဘီကုိတစ္ခ်က္ေ၀့ၾကည့္လုိက္တယ္ ။
အျပန္ရပ္ကြက္ထိပ္ကကုန္စံုဆုိင္မွာ ဖိနပ္အသစ္တရံ၀ယ္လို ့ရျပီ ။
                +----------------------------------------+

ကားတစီးက ေဘးနားကျငိမ့္ျငိမ့္ေလးလွိမ့္ထြက္သြားသည္ ။
 ကားေပၚက အျဖဴအစိမ္း၀တ္ေက်ာင္းသားေလးမ်က္နွာကလည္း ၀င္းလက္လုိ ့ ။
ပလပ္ေဖာင္းေပၚက ဂ်ာနယ္လက္ေပြ ့ေရာင္းတဲ့ ေကာင္ေလးမ်က္နွာကလည္း ၀င္းလက္လုိ ့ ................။


                " တခ်ိဳ ့တခ်ဳိ ့လူမ်ား၏ စြန္ ့ပစ္ပစၥည္းမ်ားသည္
                  တခ်ိဳ ့တခ်ိဳ ့လူမ်ားအတြက္ အၾကီးမားဆံုး ဆုလာဘ္ျဖစ္လို ့ေနတတ္သည္ "

Thursday, May 26, 2011

+---- မတ/ ----+




ပညာအရည္အခ်င္းမလို ၊ အိမ္ေထာင္ရွိမရွိမလုိ
စာရင္းကုိင္မလုိ ၊ ရုပ္ရည္သန္ ့ျပန္စရာမလို
ဘြဲ ့မလို ၊ အက်င့္စာရိတၱေကာင္းမြန္ေၾကာင္းေထာက္ခံခ်က္မလို
မလုိ .. မလုိ .. မလုိ ...
ေျခေထာက္ ၂ ဖက္က ၾကြက္သားခပ္မာမာနဲ ့
ဒီအလုပ္မွာ သူ ႏွစ္တစ္ခ်ိဳ ့ၾကာခဲ့ျပီ ...

ကီလိုမီတာနဲ ့မုိင္ ရဲ့ဆက္သြယ္ခ်က္ကုိ မသိ
ေဒၚလာနဲ ့ က်ပ္ရဲ့ ကြာဟခ်က္ကုိ မသိ
က်င္လည္ရာေဒသ၏ အကြာအေဝးကုိ
သူက်ခဲ့တဲ့ေခြ်းစက္တုိ ့နဲ ့တြက္ခ်က္
ေစ်းဆစ္တတ္တဲ့ လူကံုထံုရပ္ကြက္မွာ
နဂုိက်သင့္ႏွုူန္းထက္ ပုိပိုသာသာေတာ့ေျပာတတ္လာျပီ ....

ေအာ္ဒီ ၊ ဖုိ ့ဒ္ ၊ မာစီဒီး ေမာ္ဒယ္တုိ ့ကုိသူနားမလည္
အံုနာေပးလုိက္တဲ့ တာယာဘီး ၃ ဘီးသည္
မၾကာခဏ ကြဲတတ္ေသာ အမ်ိဳးအစားျဖစ္ေၾကာင္းေတာ့
သူေကာင္းေကာင္း နားလည္သည္ ..

ဂလိုဘယ္လုိင္ေဇးရွင္းကုိ မသိ
ဆုိရွယ္နက္ဝက္ကင္းကို မသိ
တုိးပြါးလာတဲ့ ပါးစပ္ေပါက္တို ့အတြက္
ညမီးကင္းေစာင့္ရင္း ဆုိဆုိေနတတ္တဲ့
"ဂုဏ္ဆုိတာ ေငြကိုေခၚတယ္" သီခ်င္းကိုေတာ့
သူဌာန္ကရုိဏ္းက်က် ညည္းဆုိတတ္တယ္ ...

ဂိတ္ရင္း နဲ ့ ဂိတ္ဖ်ား ၾကားမွာ
အနာဂတ္တုိ ့က ( သူခ်ိတ္ထားတဲ့ တံုကင္ျပားလို )အစဥ္လုိက္သြားရင္း
ခရီးသည္မလာခင္ ဖြာဖြာေနတတ္တဲ့
ေဆးေပါ့လိပ္တုိတုိ အေငြ ့ထဲတြင္
စိန္စီေရႊျခယ္ အိမ္မက္တုိ ့က အလံုးလုိက္ အေထြးလုိက္ ....။

( မတ/ = ျမိဳ ့တြင္းရဲ့ အတုိေကာက္ေဝါဟာရ ၊ အေႏွးယာဥ္လုိင္စင္တြင္အသံုးျပဴသည္ )

Saturday, May 21, 2011

+---- အင္းယား ---+




ခပ္တုိးတုိး ရြတ္ဆုိတုိင္း ( သူမဆုိတဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို )
ဒဏ္ရာေတြက နက္သထက္နက္လာတယ္
လူသိသိပ္မမ်ားတဲ့ ငါ့ညေတြ
ဘယ္ကၾကည့္ၾကည့္ မြတ္သိပ္ေနဆဲပါ ....

ကန္ေဘာင္ကေလေတြတုိက္တုိင္း
မုိးရြာမယ္ခ်ည္း ထင္ထင္ေနတာ
ေျမသင္းနံ ့နဲ ့ေရာတဲ့ သူမကုိယ္ေငြ ့ကုိတမ္းတလြန္းလို ့လား
သူမ အျပဳအမူေတြကုိ တမ္းတလြန္းတာလား
ထပ္တူက်မယ္ထင္ခဲ့တဲ့ ကတိေတြကုိ တမ္းတလြန္းတာလား
ေသခ်ာတာကေတာ့ ဒီတမ္းတမွူမွာ
"သူမ" ဆုိတဲ့ ပညတ္ခ်က္တစ္ခုေတာ့ပါေနတယ္ ...

အရင္က အၾကင္နာသဲ့သဲ့နဲ ့ အရိပ္အေယာင္ေတြကိုတြဲခ်ိတ္
မုိးတိတ္ရင္ေတာင္ ထီးပိတ္ဖုိ ့အားက ခ်ိနဲ ့နဲ ့ရယ္ ..

သူမ  ရွိေနတုန္း ကာလသံုးပါးကုိေမ့
ငါဆုိတာကုိလည္း ေမ့
ယုတ္စြအဆံုး
ဂ်က္ဆင္ နဲ ့ ေရတမာေတြေတာင္ ငါေမ့ေနတယ္ ...

ခံုတန္းေတြမွာ ေရးျခစ္ရာေတြမ်ားလာတယ္
ေၾကာ္ျငာစာလံုးေတြ တစ္ခုျပီးတစ္ခုေျပာင္းေျပာင္းလာတယ္
ကြယ္ထားတဲ့ထီးေတြမွာ ယူဗီပရုိတတ္ရွင္းေတြပါလာတယ္
သစ္ပုတ္ပင္က ထိန္းသိမ္းခံလာရတယ္
၀င္ေၾကးေတြေစ်းတတ္လာတယ္
တုိက္ခတ္တဲ့ေလက ကာဗြန္ေတြပိုပိုပါလာတယ္....

ငါကေရာ
၁ ကေန ၃၁ ၾကားထဲက ဂဏန္းတစ္ခုကုိအေသမွတ္
မုိးစက္ေတြေအာက္
တစ္ကုိယ္လံုးရႊဲနစ္ေနတာေတာင္
အခ်ိန္တန္ရင္ သူမလာအုပ္မုိးေပးမယ့္လက္တစ္စံုကုိ
ခုိက္ခုိက္တုန္ေနတဲ့ၾကားက
( မေရမရာေလး ) ေမွ်ာ္ေနမိတုန္းဘဲ ...။

Wednesday, May 18, 2011

+--- သူစိမ္းတုိ ့ရဲ့ ျမိဳ ့တစ္ျမိဳ ့အေၾကာင္း ---+




ထုိျမိဳ ့တြင္ 
ဘာဂါကုိလာ၀ုိင္ပါမုန္ ့နဲ ့ ၀က္ေပါင္ေျခာက္တုိ ့ ေခတ္စားတယ္
အဆီေလ်ာ့နုိ ့နဲ ့ ေဘာ္ကာတုိ ့ေခတ္စားတယ္
လူအခြင့္အေရးေခတ္စားတယ္
ေျမေအာက္ရထား ဗံုးခြဲတာေခတ္စားတယ္
လည္ရွည္ဖိနပ္ အသားကပ္နဲ ့ စကက္တုိတုိ ့ေခတ္စားတယ္
ပုရွကင္ ၊ လီနင္ နဲ ့ ပူတင္တုို ့ ေခတ္စားတယ္
တန္းစီစနစ္ ေခတ္စားတယ္

ေျသာ္ ထိပ္တန္းဆုိတာေတြ
ပညာေရးလား
အိပ္ပ်က္တာထက္မပုိဘူး
သယ္သူပို ့ေဆာင္ေရးလား
ေရခဲေသတၱာကုိ ဘီးတပ္ထာထက္မပုိဘူး
စူပါမားကတ္လား
အစြန္းထြက္ အေျကြေစ့နွုိက္ရွာရတာထက္မပုိဘူး
ေနထုိင္ေရးလား
အေဆာင္ကဒ္ျပ၀င္တာထက္မပုိဘူး ...

ႏွင္းေတြအဆုပ္လုိက္ လူေတြအုပ္လုိက္ၾကားမွာ
နွာဖ်ားေႏြးယံု မီးခိုးေငြ ့ကုိမွူတ္ထုတ္
သူစိမ္းေတြရဲ ့ျမိဳ ့ၾကီးမွာ လမ္းေပ်ာက္
ငါ အိမ္မက္ထဲ လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္ ...။

+--- နင့္ကိုမုန္းတယ္ အန္နာ ---+




ေရာင္စံုဆလုိက္ေတြနဲ ့ တီးလံုးျမဴးျကြျကြေတြထဲ
သူ ့ႏွူတ္ခမ္းေလာက္ ဘယ္အရာမွ မမူးယစ္ေစဘူးဆုိဘဲ 
ဟုတ္တယ္ နင့္ႏွူတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေတြ
ခုထိ အရွိန္မေသေသးဘူးဘဲ 
ငါကေတာ့ အေရာင္မဲ့ေရတစ္ခြက္နဲ ့
အန္တီဘုိင္အုိတစ္ေဆးလံုးေရာင္စံုေတြၾကား
 တစ္ညလံုး မူးေ၀ေနာက္က်ိေနခဲ့တာ .....

ခပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ငနွဲ ၂ေပြေလာက္ကုိ
တစ္ညတည္းတြဲၾကည့္တာ မဆုိးဘူးဆုိဘဲ
ဟုတ္တယ္ နင့္ည၀တ္အက်ီမွာ
ရနံေတြက ခုထိမပ်ယ္ေသးဘူးဘဲ
ငါကေတာ့ ေအးစက္စက္ဖက္လံုးတစ္လံုးနဲ ့
တစ္ညလံုး အထီးက်န္ေနခဲ့တာ ....

ဂရုစုိက္ပါနာတာရွာ တဲ့
ငါ့နဖူးကုိ ကုိင္းညြတ္နမ္းတဲ့နင့္အနမ္းထက္
ဗလာက်င္းထားတဲ့ နင့္ရင္ညြန့္ကုိ ငါသေဘာက်တယ္
ငါကေတာ့ လည္ပင္းေတာင္မေပၚေအာင္ အေႏြးထည္ထူထူ၀တ္လုိ ့
ေႏြရာသီတုိင္း ေနပူစာမလွံုရတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာခဲ့ျပီလဲ ..

ခပ္သြက္သြက္လွမ္းထြက္သြားတဲ ေနာက္ေက်ာတစ္စံုမွာ
နတ္ဘုရားမ အက္ဖရုိဒုိက္ေနထုိင္သလား
ခပ္ဟဟပြင့္ေနတဲ့ တံခါးကေလက
ငါ့ကုိနာက်င္ကုိက္ခဲေစတယ္
လြန္ခဲ့တဲ့ တနွစ္နီးပါးက ေနာက္ဆံုးတင္ခဲ့တဲ့လက္သည္းနီအေရာင္သည္
ခရမ္းေတာက္ေတာက္လား အနီရဲရဲလားစဥ္းစားရင္း
တံခါးလက္ကုိင္ကုိ တြန္းပိတ္မိတယ္
နင့္ကုိ မုန္းတယ္ အန္နာ ....။။။။။။။။။။။။။။ 

( မက်န္းမာေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳး အနီးစပ္ဆံုးတူေအာင္ ကြ်န္ေတာ့္အျမင္နဲ ့ေရးထားတာပါ )

+--- ေမ့ေလ်ာ့ထားေသာ အမွတ္တရမ်ား ---+




အေဆာင္မွာ ဂစ္တာေတြတီးက်တုိင္း ရည္ရြယ္သူတစ္ေယာက္ကုိလည္းေကာင္း
တစ္ေယာက္တစ္ဖြာေသာက္ခဲ့ေသာ စီးကရက္တစ္လိပ္ကုိလည္းေကာင္း
အ႒မတန္းသခ်ၤာစာအုပ္ၾကားမွ စြယ္ေတာ္တစ္ရြက္ကိုလည္းေကာင္း
သံုးမရလို ့ စြန္ ့ၾကဲခဲ့ေသာ ဆယ္တန္ ၁ ရြက္ကုိလည္းေကာင္း
ေဒးလ္ကာနက္ဂ်ီ၏ မိတၱဗလဋီကာစာအုပ္ကိုလည္းေကာင္း
မေတာ္ေတာ့ေသာ တီရွပ္တစ္ထည္ကိုလည္းေကာင္း
မေပ်ာ္ေတာ့ေသာ ဘဝတစ္ခုကုိလည္းေကာင္း
ေခၚမရေသာ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုကိုလည္းေကာင္း
အေလွ်ာ္မရေသာ ေလာင္းေၾကးတစ္ခုကုိလည္းေကာင္း
တြက္မရေသာ ပုစၦာတစ္ပုဒ္ကုိလည္းေကာင္း
ဖတ္မရေသာ ဘာသာတစ္ခုကုိလည္းေကာင္း

သြားခဲ့ေသာေနရာ အေတာ္မ်ားမ်ား
စားခဲ့ေသာအရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား
ၾကြားခဲ့ေသာ အထာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား 
မ်ားခဲ့ေသာ စကားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား

ေတြးခဲ့ေသာ အရာေတြ
ေရးခဲ့ေသာ ကဗ်ာေတြ

ဟုတ္တယ္ 
ကုိယ္အဲ့အရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို
မွတ္မွတ္ရရကုိ ေမ့ထားလုိက္ျပီ ...။

+--- မ်က္ႏွာဖံုးမဲ့ပတ္၀န္းက်င္ ---+




မေသခင္ ဂရုဏာေဒါေသာနဲ ့ ေျပာဆုိမယ့္သူေတြရွိတယ္ ( နားေတာ့နည္းနည္းခါးခ်င္ခါးမယ္ )
ေသျပီးမွ အသည္းအသန္ငိုမယ့္ လူေတြရွိတယ္ ( ထပ္တူထပ္မွ်ဝမ္းနည္းပါေၾကာင္း )
ဖက္တြယ္ထားတဲ့ဘဝကုိ 
ဟန္ခ်က္ညီညီေလွ်ာက္ေနသူေတြ
ေတြေဝတြန္ ့ဆုတ္ေနသူေတြ
လမ္းခုလတ္မွာ လက္အံေသသူေတြ
ပ်က္အစဥ္ ျပင္ခဏနဲ ့ ခဏခဏပ်က္ေနသူေတြ
ဘဝက ယစ္မူးစရာေကာင္းသလိုလုိနဲ ့
မူးယစ္ေနၾကရတာဘဲေလ....

အက်ိဳးလုိလို ့ ေညာင္ေရသြန္းတဲ့ မ်က္နွာသာေပးမွူထက္
အခ်င္းခ်င္း ေကာင္းက်ိဳးအတြက္
တုိးတုိးတိတ္တိတ္ လူမုန္းခံခဲ့ၾကတာကုိ
ငါတုိ ့ပိုမက္ေမာခဲ့ၾကတယ္ မဟုတ္လား ...

ေပ်ာ္စရာေတြဆိတ္သုဥ္းလိုု ့ ေသာကအပူေတြရွိေနခ်ိန္ေတာင္
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မေလာင္ကြ်မ္းေစဘဲ
( ဒီအပူေလးနဲ ့ )တဖ်က္ဖ်က္ေတာတ္ပေနနုိင္ခဲ့တာဘဲ ...

လဲျပိဳက်ခဲ့ရင္ေတာင္ နာက်င္စရာေျမျပင္ကုိ သတိမရဘူး
မင္းတုိ ့ရဲ့ ဂရုဏာအၾကည့္တစ္ခ်က္နဲ ့ေဖးမခဲ့တဲ့လက္တစ္စံုကုိဘဲ သတိရမယ္ ...
ေက်းဇူးပါ သူငယ္ခ်င္း
မ်က္ႏွာဖံုးမ်ားတဲ့ပတ္၀န္းက်င္မွာ
ငါတို ့ အတူ မ်က္နွာေျပာင္တုိက္ရဲခဲ့ၾကတာကုိေပါ့ ....။

+--- အာနိသင္ ---+




ခ်ိဳျမိန္ျခင္းသည္ သူမေပးေသာ ပန္းသီးတစ္လံုးမွ
အစျပဳခဲ့လွ်င္ ခါးသက္ျခင္းသည္လည္း
ထိုပန္းသီးကုိ ခြဲေကြ်းေသာ အဆိပ္လူးဓါးမွအစျပဳသည္

တခါေသာက္ လက္ဖက္ေျခာက္ထုပ္လုိ
သေဘာထားတယ္ေျပာအုန္းမလား
ရက္ေပါင္း ၁၅၀ ေက်ာ္ ေပ်ာ္၀င္လာတာ
ငါ့နွလံုးေသြးေတြခ်ည္းဘဲ
ခုေတာ့ ဒါဏ္ရာဗလပြနဲ ့ေသြးဆုတ္ေနခဲ့ျပီ
ျဖဴလႊလႊအရာတခုလို အမည္မေဖာ္နုိင္ေတာ့တဲ့
အရာတခုဘဲ ဘယ္ဘက္ရင္အံုမွာ
အသက္ငင္ေနေလရဲ့ .
ေပးပါအုန္းလား ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ
အေပၚယံအေလးထားမွူေတြ
လူတေယာက္ရဲ့ေလးနက္မွူကုိ
ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ပါဘူးဆုိတဲ့အ
ေတြးေလးေလာက္နဲ ့
လ်စ္လွ်ဴရွူ ့တတ္တဲ့မင္း
ဒီအာနိသင္ေတြ မစူးပါေစနဲ ့လို ့ဘဲ ....။

+---- ၾကံရည္လား က်န္ရည္လား ---+




စက္ဆီ၀ေနတဲ့ ဒလိမ့္တံုးေတြေလာက္ေတာ့
အိပ္စက္ရာဖဲေမြ ့ယာလို သေဘာထား
ကြ်န္မေလ
ေခါင္းေလးတုိး၀င္ အိပ္စက္တတ္တယ္ .....။


ကြ်န္မကုိေတာ့ အရြယ္သံုးပါး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေသာက္သံုးၾကေလရဲ့
အဖိုးၾကီးေတြကလည္း ရံဖန္ရံခါ ...
လူရြယ္လူလတ္ေတြကလည္း ပူေလာင္လာၾကရင္ 
တခါတခါ 
နုိင္ငံျခားသားေတြေတာင္ လက္တည့္စမ္းၾကေသးသေပါ့ 
ၾကိဳက္ၾကတာေပါ့ 
ကြ်န္မက ခ်ိဳေပမယ့္ ေစ်းေပါတဲ့ ၾကံရည္ကုိးရွင့္ ....။


အခ်ိဳရည္ကုန္ုလို ့ အမွုိက္ပံုးထဲေရာက္လည္း
၀မ္းနည္းစရာမရွိေလာက္ပါဘူး
အျကြင္းအက်န္အစက္ေလးေတြ စုပ္ယူစားသံုးမယ့္
ယင္မဲတစ္အုပ္နဲ ့ ဟုိမွာ အသင့္ရွိတယ္မဟုတ္လားရွင္ .....။